Alex Kurtzman: "Monsters zijn per definitie heel interessant voor een acteur"

Dracula. Frankenstein. De Weerwolf. Het Spook van de Opera. De Onzichtbare Man. The Creature from the Black Lagoon. Al die monsters hebben één ding gemeen: in de jaren 30, 40 en 50 waren ze trekpleisters van Hollywoodstudio Universal. En nu heeft de studio beslist om ze nieuw leven in te blazen, via een reeks films die handig gebundeld worden onder de noemer ‘Dark Universe'. Alex Kurtzman, een van de drijvende krachten achter het hele project, heeft meteen ook de regie van de eerste film voor zijn rekening genomen: ‘The Mummy'.
door
Liesbeth
Leestijd 3 min.

Alex Kurtzman: "Onze bedoeling is om de klassieke monsters die iedereen kent naar een modern publiek te brengen. De ambitie is om die personages tegelijk eer te bewijzen en in een nieuwe context te plaatsen."

Wat onderscheidt een Universal-monster van andere monsters uit de filmgeschiedenis?

"Voor mij is het bijna een apart genre. Daarom zijn de monsterfilms van Universal ook geen horrorfilms of slasherfilms. Universal-monsters jagen je schrik aan maar je voelt je ook betrokken bij wat ze meemaken. Je leeft met hen mee. Dat is heel uniek. We kunnen ons allemaal herkennen in de dingen waar die monsters naar streven: om bemind te worden, om een plaats te vinden in de wereld die hen verstoot. Ze weerspiegelen iets wat ironisch genoeg diep menselijk is. Het is volgens mij een van de redenen waarom ze al zo lang meegaan."

Je wil die monsters naar een modern publiek brengen, zeg je. Betekent dat dat de Dark Universe-films zich allemaal in het heden zullen afspelen?

"Hoogstwaarschijnlijk wel. Al zal je in elke film ook scènes uit het verleden krijgen, zoals het geval is in ‘The Mummy'. Deze wezens bestaan tenslotte al heel lang. Ik wil niet te veel verklappen, maar sommige scripts waar we aan werken, zitten heel ongewoon in elkaar. We houden niet vast aan strikte regels. De Universal-monsters dragen een brede mythologie met zich mee en komen uit de vier windstreken. De verhalen zijn dus tegelijk tijdloos en universeel. Onze ambitie is om bij elk monster te kijken wat de essentie is en die vervolgens een relevante update te geven."

Waarom beginnen jullie met ‘The Mummy'?

"Om verschillende redenen. Het economische antwoord is dat het personage overal ter wereld bekend is. Het persoonlijke antwoord is dat ik als kind een grote fan was van ‘The Mummy', de versie uit 1932 met Boris Karloff. Het eerste waar ik aan dacht toen Universal me dit project voorstelde, waren de ogen van Karloff die zich openen en de schoonheid van de make-up. De windsels en de trage bewegingen en hoe bang ik was."

Neem je geen risico door ‘The Mummy' te kiezen als begin van de ‘Dark Universe'-serie? Het personage werd in 1999 nog in een gelijkaardige avonturenfilm verwerkt.

"Ik denk dat het publiek het verschil zal zien. De toon van onze film is anders, de versie uit 1999 speelde zich af in het verleden, het personage van de mummie heeft een ander geslacht en acteurs als Tom Cruise en Russell Crowe creëren heel andere verwachtingen bij het publiek."

Het valt inderdaad op dat jullie — al dan niet onder voorbehoud — grote namen gestrikt hebben: Tom Cruise en Russell Crowe in ‘The Mummy', Johnny Depp in ‘The Invisible Man', Dwayne Johnson in ‘The Wolfman', Javier Bardem in ‘Frankenstein', Scarlett Johansson in ‘The Creature from the Black Lagoon'. Hoe overtuigen jullie sterren van dat kaliber om mee te spelen in monsterfilms?

"Weet je, als je die acteurs vraagt waarom ze geïnteresseerd zijn, zullen ze je vertellen waarom ze zich persoonlijk verbonden voelen met elk monster. Ze weten nog hoe oud ze waren toen ze dat monster voor het eerst zagen. Ze hebben dezelfde ervaring als ieder van ons toen ze nog een kind waren. Hoe ze schrik hadden maar ook gefascineerd waren. En je kunt veel inspiratie putten uit je jeugdherinneringen. Bovendien zijn die rollen per definitie heel interessant voor een acteur. Een nobele held zonder veel gebreken spelen gaat snel vervelen. In onze films zijn de personages gebroken en verwachten de mensen niet dat de problemen aan het eind op een magische manier opgelost worden. Het is niet eenvoudig om een personage te spelen dat angst en menselijkheid combineert, en dat trekt sterke acteurs aan."

‘The Mummy' vermengt meteen al verschillende monsterverhalen, want Russell Crowe speelt Dr. Henry Jekyll, uit ‘Dr. Jekyll & Mr. Hyde'. Hoe vermijd je dat je er een chaotisch en onverteerbaar boeltje à la ‘The League of Extraordinary Gentlemen' van maakt?

"Ik vraag mezelf voortdurend af wat ik zelf zou willen zien als ik deel uitmaakte van het publiek. En ik hou niet van films die vijftig personages bij elkaar proppen zonder ze deftig voor te stellen. We hebben lang gedebatteerd over de vraag of we Dr. Jekyll nu al zouden opvoeren. Het wringt immers een beetje om dat personage bij de Mummie te zetten. Toen we beslist hadden om een grote wereld vol goden en monsters te creëren, vonden we het echter een goed idee om een figuur te introduceren die als leidraad dient voor Tom Cruise en ook voor de kijker. En dan leek het ons interessanter om gebruik te maken van een personage dat sowieso al deel uitmaakt van die wereld. Dr. Jekyll vecht elke dag met het kwaad. Er broeit iets in hem waardoor hij heel snel kwaadaardig kan worden. Om die reden is hij een soort spiegel voor Tom Cruises personage. Dr. Jekyll past dus perfect in deze film."

Ruben Nollet