Guns N' Roses knalt drie uur lang op TW Classic

Metro was afgelopen zaterdag op TW Classic. De uitblinker van deze editie was zonder meer de uitzonderlijke act van Guns N' Roses. Axl Rose en zijn maten wisten er drie uur lang een weergaloze ambiance in te houden en speelden al hun grootste hits.
door
robotredactie
Leestijd 2 min.

Na de hittegolf van de afgelopen twee weken was het zaterdag bewolkt en fris op het veld in Werchter. In het massaal aanwezige publiek overheersen de T-shirts van Guns N' Roses. De meeste festivalgangers komen duidelijk om de Californische hardrockband te zien. Velen arriveren dan ook pas in de vroege avond. De gemiddelde leeftijd is zo'n 40 jaar. Zoals Stéphanie, begin veertig, die in haar tienerjaren helemaal weg was van de Guns. "Mijn rebelse periode", zegt ze, ietwat nostalgisch. Voor anderen is Guns N' Roses zelfs een familieaangelegenheid. "Mijn broer Quentin is een grote fan en hij heeft ons allemaal met het Guns-virus besmet", vertelt Marie-Eve. "Ik heb ze nu al vijf keer meegemaakt, in de oude en in de nieuwe samenstelling", bevestigt Quentin.

Drie uur non-stop show

Volgens de festivalwebsite zou de act drie uur duren. Maar de bezoekers waren sceptisch. "Ze komen ongetwijfeld te laat op", zegt Stephanie. "Als ze komen!" Ze weet van de kapsones waar de band vroeger om bekendstond. Maar klokslag 21.15 u. verschijnen Axl Rose, Slash en de hele bende op het podium. Ze zijn niet meer van de jongste. Maar van bij de aftrap van het concert is een ongelooflijk sterke energie voelbaar. En die zakt in de daaropvolgende drie uur niet meer in.

De groep strooit gul met zijn allergrootste hits: 'Welcome to Jungle', 'Sweet Child O' Mine' of nog 'Civil War' en 'You Could be mine'. Axl Roses typische stemgeluid is intact en Slash rijgt de ene na de andere solo aan elkaar, tot grote vreugde van de fans. De eerste regendruppels vallen, maar dat kan de 60.000 laaiend enthousiaste toeschouwers niet deren. Uiteindelijk houdt het miezeren op, net voor de eerste noten van het mythische 'November Rain' weerklinken.

Verrassende covers

De band beperkt zich overigens niet tot het eigen repertoire. Zo verrassen ze met een cover van 'The Seeker' van The Who, spelen ze een instrumentale versie van Pink Floyds 'Wish You Were Here' en coveren ze 'Black Hole Sun', een mooie hommage aan de onlangs overleden Chris Cornell.

'Paradise City' luidt het einde van het concert in, onder knallend vuurwerk. Na de muzikale marathon is het publiek danig onder de indruk. De oude hardrockband hoeft niet onder te doen voor de jonkies en de bandleden hebben laten zien dat ze nog heel wat jaartjes meekunnen. Petje af!

 

Marie Bruyaux