MOVIES. ‘Encanto’, de nieuwste creatie van Byron Howard en Jared Bush: «Colombia is magisch»
Kleur, verrassing en beweging. Daar mikken regisseurs Byron Howard en Jared Bush duidelijk op. Vijf jaar na hun ‘Zootopia’ voegen ze daar ook nog eens muziek aan toe in ‘Encanto’, het verhaal van een Colombiaanse familie waar elk nieuw lid gezegend wordt met een magische gave. Behalve Mirabel, maar zij is dan weer op een andere manier uitzonderlijk.
Hoe zouden jullie de prilste kiem van ‘Encanto’ omschrijven?
Byron Howard: «Nog voor we klaar waren met ‘Zootopia’ wisten Jared en ik dat we opnieuw wilden samenwerken. En we dacht vrijwel onmiddellijk aan een verhaal over een grote familie. Gewoonlijk maakt Disney buddy movies, met twee hoofdpersonages. Dat werkt goed, maar ons leek het een goed idee om een complex verhaal te vertellen met een hele groep personages. En een musical bovendien.»
Disney-films hebben traditioneel ook een slechterik tegen wie de held het moet opnemen. Ook daar lijken jullie van af te stappen. Of vergis ik me?
Jared Bush: «Ja en nee. (
‘Encanto’ is de 60ste lange animatiefilm uit de geschiedenis van Disney. Wat betekent die mijlpaal voor jullie?
Howard: «Het grappige is dat ik ook ‘Tangled’ geregisseerd heb, en dat was Disney’s 50ste animatiefilm. Kijk, er werken zowat 1.000 mensen in de animatiestudio, en die zijn daar allemaal door de erfenis die Disney de voorbije eeuw heeft opgebouwd. Als we dan zien welke impact al die films hebben gehad over de hele wereld kunnen we niet anders dan onder de indruk zijn.»
Waar komt de titel ‘Encanto’ trouwens vandaan?
Howard: «Die hebben we opgepikt toen we Colombia bezochten om research te doen. Daar zijn in de bossen gebieden die van groot spiritueel belang zijn. Magische plaatsen, zeg maar. En die heten ‘encantos’. Je vindt ze trouwens in heel Zuid-Amerika, vooral in gebieden met veel natuurpracht.»
RECENSIE***
Een Colombiaanse familie op de vlucht ontdekt een plek met magische krachten: een huis waar elk nieuw gezinslid op een bepaalde leeftijd een eigen kamer en een eigen supertalent krijgt (genezende kookkunsten, bovenmenselijke sterkte, vlijmscherp gehoor, dat soort dingen). De grote uitzondering is Mirabel, die nooit zo’n gave ontwikkeld heeft en zich een buitenbeentje voelt. Tot er donkere wolken samenpakken boven de familie. De animatiemusical ‘Encanto’ brengt een vloeiende en veelkleurige ode aan de Latijns-Amerikaanse cultuur, tradities, ritmes, fauna en flora. Die visuele pracht kan echter niet verbergen dat de grapjes zelden een schaterlach losweken, en dat het verhaal minder diep graaft dan de makers denken. ‘Encanto’ knuffelt zichzelf niet dood, maar hij heeft wel moeite om te ademen. (rn)