Unieke beelden: bultrugwalvissen proberen zeehond te redden van groep jagende orka’s (video)
In januari 2022 kon een crew van National Geographic bij Adelaide Island, Antarctica, een ongelooflijk natuurtafereel op beeld vastleggen. National Geographic gaf de verbluffende beelden pas onlangs vrij.
De crew was door de Drake Passage gereisd, die Zuid-Amerika scheidt van het meest zuidelijke continent, om een zeldzame orkapopulatie te filmen die B1 wordt genoemd. Deze Antarctische orka's, waarvan er maar zo’n honderdtal bestaan, staan bekend om hun unieke jachtstrategie waarbij ze golven creëren die zeehonden van stukken ijs slaan.
Toen de filmmakers en wetenschappers een kleine groep orka’s volgden die op zeehonden jaagden, dachten ze dat ze de jackpot hadden gewonnen. Maar wat de mensen aan boord op dat moment niet wisten, was dat de orka’s niet alleen waren.
Schokgolf onder water
Eerst richtte de groep orka’s zich op hun prooi: een zeehond die midden op een groot stuk ijs lag. «Ze zwommen onder het stuk ijs door, zoals ze normaal doen, maar we zagen geen golf en we dachten: ‘O, ze hebben het vast verknald’», zegt Bertie Gregory, host van de National Geographic-show ‘Animals Up Close’. «Maar in plaats daarvan maakten ze een schokgolf onder water.»
Met een drone vanuit de lucht zag de bemanning hoe de orka’s het ijsplatform van de zeehond van onderaf trachtten kapot te maken. Het plan werkte en dwong de zeehond het water in, waarna de groep enkele minuten bezig was om het dier uit te putten. «Toen doken er plotseling twee bultruggen op», zegt Gregory. «Ze maken een ongelooflijk trompetgeluid, zo luid dat het weergalmde in de romp van onze boot, net als een olifant die trompettert.»
Niet de beste vriendjes
Omdat orka’s het soms gemunt hebben op bultrugkalveren, zijn de walvissen en de orka’s niet de beste vriendjes. Bultruggen kunnen als wraak dan ook soms de jacht van hongerige orka’s verstoren. Wetenschappers hebben over de hele wereld vele gevallen gedocumenteerd van bultruggen die orka’s rammen en slaan met hun vinnen. Zulke verwondingen verhogen het risico op infecties en verwondingen, en dus zijn orka’s op hun hoede voor bultruggen.
In dit geval waren de bultruggen te laat om tussenbeide te komen voor de zeehond. Gregory denkt dat de bultruggen probeerden om de jacht van de orka’s te verstoren en de zeehond te beschermen.
Opscheppen
De Antarctische bultruggen gingen echter niet fysiek de strijd aan. Ze zwommen gewoon langs en trompetterden. Waarom? Het zou een voorbeeld kunnen zijn van pesten, zegt Leigh Hickmott, walvisbioloog aan de Universiteit van St. Andrews in Schotland, op de website van National Geographic. «Het is soms beter om te weten waar een roofdier is en het te laten weten dat jij weet waar het is, zodat het jou of je verwanten niet kan verrassen. Vaak is een verrassingsaanval een succesvolle jachtstrategie van een roofdier.»
Het tafereel neemt nog een andere wending. Nadat ze uiteindelijk de zeehond had gedood, greep de orka-matriarch het dode dier in haar bek en zwom naar de bultrugwalvissen toe. «Het was bijna alsof ze aan het opscheppen was», zegt Gregory. Alsof ze wou pronken met haar jachttrofee.
Alles wat je echt wilt weten vind je op Metrotime.be