Vrouw laat beide borsten wegnemen, maar weigert reconstructie: «Mensen staren me aan als ik topless rondloop»

Stephanie Germino onderging een dubbele borstamputatie in de hoop borstkanker te voorkomen. Ze liet bewust geen borstreconstructie uitvoeren en voelt zich meer dan ooit goed in haar vel. «Ik vind het zo fijn dat ik nooit meer een beha hoef te dragen», vertelt ze.

door
Redactie Online
Leestijd 2 min.

Enkele jaren geleden werd er een BRCA1-genmutatie aangetroffen bij Stephanie Germino. Dat wil zeggen dat ze een ernstig verhoogd risico op borstkanker had, in haar geval zo’n 87% kans. De 29-jarige brunette uit Florida besloot om uit voorzorg een dubbele borstamputatie te ondergaan.

Borstimplantaatziekte

Hoewel haar familie en vrienden - en zelfs haar dokter - aanraadden om voor een borstreconstructie te gaan, weigerde ze dat. «Ik heb daar drie redenen voor. Ten eerste bestaat er zoiets als borstimplantaatziekte en ik ken meerdere mensen die daarmee te maken hebben gehad. Dat is een risico dat ik niet wil nemen. Ten tweede moeten de implantaten om de tien jaar onderhouden worden, een operatie waar ik tegenop kijk. En ten derde vind ik borstimplantaten niet mooi zonder het zachte borstweefsel», legt ze uit in Daily Star.

Geen beha’s meer

Ze is erg blij met haar beslissing, al is het nog een beetje aanpassen wanneer ze topless in het openbaar vertoeft. «Ik voel me nu beter in mijn lichaam dan vóór de operatie omdat ik nooit van mijn borsten gehouden heb. Ik word wel vaak aangestaard als ik zonder bovenstukje rondloop in het openbaar, maar nooit heeft iemand me op onbeleefde wijze aangesproken. Het is altijd positief. Ik vind het zo fijn dat ik nooit meer een beha hoef te dragen. Dat heeft iets», klinkt het.

Lotgenoten inspireren

Stephanie maakt er haar missie van om andere vrouwen die in dezelfde situatie zitten te inspireren, al krijgt ze online behoorlijk wat bagger over zich heen. Die laat ze echter niet aan haar hart komen. «Ik krijg heel wat haatreacties. Het is eng hoe onwetend en gemeen mensen kunnen zijn. Wat ze zoal gezegd hebben tegen mij: ‘Je bent zonder twijfel een man’, ‘Waar zijn je melkfabrieken heen?’, ‘Je gaat naar de hel’, ‘Geen enkele man wil je nog nadat je jezelf verminkt hebt’, en ‘Deze generatie is om zeep. Niemand wil dit zien’. (...) Mensen zeggen vaak dat ik dit voor de aandacht doe en dat klopt. Dat is mijn missie. Maar ik ben geen aandachtszoeker. Ik wil dat mensen mijn verhaal zien en anderen bewustmaken van deze ziekte. Jammer genoeg leven we in een maatschappij waarin de nadruk ligt op hoe mensen eruitzien. Ik wil dat vrouwen zichzelf accepteren, of dat nu met of zonder implantaten is», besluit ze.