MOVIES. ‘Annie Colère’: «We wilden hulde brengen aan de vrouwen die een abortus hebben ondergaan»

‘Annie Colère’ volgt de vrouwen van de MLAC (Mouvement pour la Liberté de l’Avortement et de la Contraception). Die beweging leidde in 1975 in Frankrijk tot de befaamde Loi Veil over abortus. Had je er al over gehoord?

Laure Calamy: «Eigenlijk horen we maar weinig verhalen over de sociale strijd, en al helemaal niet over de geschiedenis van de strijd om vrouwenrechten. Ik vond het ongelooflijk om te zien hoe de acties van de MLAC vervaagd zijn en uiteindelijk zelfs helemaal vergeten. Nochtans is het fascinerend om erover te lezen, want die beweging heeft ervoor gezorgd dat we de eerste generatie kregen van kinderen die echt gewild waren. Dat is enorm!»

Er zitten zes abortusscènes in de film. Hoe was het om die te draaien?

«Blandine (

Lenoir, de regisseur van de film, nvdr.

) spreekt van hoe je tederheid in beeld brengt. Veel heeft te maken met het oogcontact. We waren sterk met elkaar verbonden, zowel de actrices als de crew. We voelden ons allemaal mee verantwoordelijk. We wilden allemaal hulde brengen aan wat die vrouwen gedaan hebben.»

De film heeft het over de Karman-methode, een eenvoudige medische ingreep die niet veel kost en waar geen algemene verdoving voor nodig is. Wat maakt die zo bijzonder?

«Door die methode toe te passen heeft de MLAC een techniek ontdekt die ze verbale anesthesie noemden. De essentie is dat het risico op trauma bijna verdwijnt als je praat met de patiënt en goed uitlegt wat je gaat doen. Die anonieme heldinnen waren overal rond ons, en dat zijn ze in feite nog altijd.»

Het Franstalige publiek heeft je de laatste tijd helemaal omarmd. Hoe reageer je daarop?

«Als ik een beetje down ben en op straat rondloop, is er altijd wel iemand die plots op me afstapt en me zegt ‘Ik ben een grote fan!’ Dat vind ik geweldig. Het is alsof ik in een musical leef. (lacht) Ik heb het gevoel dat ik meedrijf op een heel zachte wind. Ik hoop dat het blijft duren.»