Drie films in competitie, drie keer in de prijzen. De Belgen hebben van zich laten horen op het 75ste filmfestival van Cannes. De broers Dardenne zijn het onderhand gewoon om op dat podium te staan, voor Charlotte Vandermeersch, Felix van Groeningen en Lukas Dhont werd het een magische avond. Achteraf hadden ze ook even tijd voor Metro.
Het festival van Cannes belt alle winnaars op voorhand op, zodat ze aanwezig zijn. Wanneer hebben jullie het nieuws gekregen?
Felix Van Groeningen: «Om half één ’s namiddags. Heel laat dus. We hebben ons enorm moeten haasten om het te halen. Naar Amsterdam gereden, ons omgekleed op de luchthaven en vlucht naar Nice genomen. Charlotte heeft zich zelfs geschminkt op het vliegtuig.»
Charlotte Vandermeersch : «En dan met politiebegeleiding naar Cannes tot aan de rode loper. Nog nooit meegemaakt.» (lacht)
Lukas Dhont : «Wij waren nog in Cannes, in een huisje iets verderop. Om 11 uur kregen we telefoon dat we mochten terugkeren. Het is een stressy en spannende dag geworden, vol emoties. Gelukkig was ik hier nog met veel mensen die ik graag zie.»
Met welke verwachting zit je dan in de zaal?
Lukas : «Je weet dat je daar bent met al de groten der aarde uit de filmwereld, en die zie je dan allemaal aankomen. Je probeert dus zo weinig mogelijk verwachtingen te hebben, want anders kan je enkel teleurgesteld zijn. Maar ik ben heel tevreden met die Grand Prix. De jury is dan meteen op ons af gestapt. Vincent Lindon [de juryvoorzitter, nvdr.] is in mijn armen gevlogen en heeft me gezegd dat mijn film hen enorm geraakt had.»
Charlotte : «Je zit daar met ideeën van wat het zou kunnen worden, al hadden we een Prix du Jury niet verwacht. Maar het is op zich natuurlijk wel fantastisch om al te weten dat je een prijs zal krijgen. Dat gebeurt niet vaak.»
Felix : «Het is heel fijn allemaal. Alle prijzen zijn de moeite waard.»
Hoe heb je je dankwoord voorbereid?
Lukas : «Vandaag aan het zwembad. Ik wou absoluut iets zeggen dat diep uit mijn hart kwam. Het was belangrijk voor mij om mijn mama uitgebreid te bedanken, want zij is de reden waarom ik cinema maak. En ik wou ook iets zeggen over de tederheid die we in de film wilden leggen en die ik o zo belangrijk vind in de maatschappij van vandaag.»
Felix : «Wij hebben het onderweg gedaan.»
Charlotte : «Met elkaar overleggen wie zal beginnen en wie ongeveer wat wil zeggen. Het gaat ook niet zo gemakkelijk als je het niet opschrijft. Daar op dat podium ben je wel onder de indruk. We hebben toch een beetje geïmproviseerd. In het Frans en voor zo’n volle zaal was dat toch een kleine uitdaging.» ( lacht )
Charlotte, jij hebt dan voor het meest romantische moment van de avond gezorgd door Felix hartstochtelijk te kussen op het podium. Een plotse bevlieging?
Charlotte : «Dat was inderdaad een actie van het moment. Ik was sowieso van plan om hem te bedanken voor zijn vertrouwen in mij en ons. Het is een heel traject geweest, een belangrijke reis voor ons als koppel en als makers. En daar op dat podium ging mijn hart plots open.»
Welke conclusies mogen we nu trekken uit die Belgische triomf?
Felix : «Dat we goed bezig zijn.» (lacht)
Charlotte : «Het zijn mooie jaren geweest waarin talenten zoals Felix en Lukas hoog zijn kunnen groeien. Maar we merken dat het systeem toch meer onder druk komt te staan. Het is niet altijd evident om werk van jonge makers financieel te steunen. We moeten blijven investeren in filmmakers en scholen, zodat de weg steeds meer wordt vrijgemaakt.»
Lukas : «We maken in ons kleine landje echt wel goede cinema. Verschillende generaties van goede cineasten, en het is prachtig dat die nu allemaal in de prijzen zijn gevallen.»
