Olivia Coleman duikt in de wereld van Dickens: «Mijn idee van feminisme is gelijkheid, geen haat»
Onder meer Anne Bancroft, Charlotte Rampling, Gillian Anderson, Helena Bonham Carter. Het is een indrukwekkend rijtje actrices die de verfomfaaide trouwjurk van Miss Havisham, de verbitterde dame uit ‘Great Expectations’, eerder al aangetrokken hebben. In de nieuwe zesdelige bewerking van de beroemde roman van Charles Dickens uit 1861 is het de beurt aan Olivia Colman. En dat doet ze met verve — of wat dacht je?
Miss Havisham, de vrouw die ooit in de steek gelaten werd aan het altaar, is één van de beroemdste personages uit de Engelse literatuur. Was het altijd al je droom om haar te spelen?
Olivia Colman (foto): «Nee, ik had er nooit eerder aan gedacht. Ik moet ook toegeven dat ik de roman van Dickens nooit gelezen heb. Ik heb enkel een paar van de eerdere filmversies gezien. Ik was wel meteen geïntrigeerd toen ik hoorde dat het project was van Steve Knight [onder meer bekend van ‘Peaky Blinders’, nvdr.]. En toen ik het script las, was ik helemaal overtuigd. Ik kon dit niet links laten liggen. Ik dacht ‘Wat een personage. Ik wil mijn tanden in haar zetten’. Ook al kan ik me niet echt met haar identificeren. Los van het feit dat ik weet hoe het voelt om iemand graag te zien en hoeveel pijn het doet om een relatie te zien falen.»
Ze is iemand die alle mannen haat, maar ze wil haar adoptiedochter Estella ook leren hoe ze overeind kan blijven in een wereld die gemaakt is door mannen en voor mannen. Zie je haar als een feministisch icoon?
«Misschien wel. Ze is haar tijd zeker vooruit. Ze is vastbesloten dat ze geen man nodig heeft om te leven. Ze is cool en krachtig en angstaanjagend, maar ik weet niet of dat per se vleiend is voor feministen. (lacht) Ze heeft zich ook laten pijn doen door een man. Daarom leert ze Estella om een soort vergeldingswapen te zijn en mannen de rekening te presenteren. Mijn idee van feminisme is gelijkheid, geen haat. Het gaat om attent en zorgzaam zijn.»
Welke thema’s spreken je het meest aan in dit verhaal?
«Dat de plaats waar je geboren wordt en het gezin waarin je opgroeit bepalen hoe mensen naar jou kijken. Dat vind ik waardeloos. En voor veel mensen is dat nog altijd het geval. Ze krijgen niet dezelfde kansen als mensen die toevallig in andere omstandigheden op de wereld zijn gekomen. Het is fundamenteel oneerlijk en het frustreert me.»
Jouw versie van Miss Havisham is een formidabele verschijning. Had je daar inbreng in?
«Als je haar, make-up en kleren goed zitten, dan is driekwart van je job al gedaan. Dat is altijd mijn overtuiging geweest. Ik had heel veel aan Verity, de kostuumontwerpster. Zij zei over Miss Havisham ‘Ik zie haar niet als een stoffige vrouw maar als iemand die van binnenuit aan het verrotten is’. En ze heeft gelijk. Het is jammer dat je de jurk nooit echt goed ziet, maar hij zit vol schimmel en rotte plekken. En dan hebben ze ook nog mijn wenkbrauwen gebleekt! Mijn dochtertje wou me niet meer knuffelen tot ik ze weer donker geverfd had.» (lacht)
‘Great Expectations’ gaat in wezen over een jongen die zijn dromen en wil waarmaken. Weet je nog wat jouw grote droom was op je 13de?
«Eerst droomde ik ervan om dokter te worden, maar het werd al snel duidelijk dat ik daarvoor de hersenen niet heb. (lacht) Daarna was mijn eerste droom eigenlijk om te acteren. Dus ik heb het gevoel dat mijn droom waar geworden is. Ik heb misschien niet zoveel kinderen als ik zou willen, maar ik voel me heel fortuinlijk.» (lacht)
Wat zeiden je ouders toen je hen vertelde dat je actrice wou worden?
«Ze waren doodsbang! (lacht) Zij vonden dat ik secretaresse moest worden of zo, iets verstandigs en zinvols. Ik heb ook leren typen, maar ik was een vreselijke secretaresse. Net zoals ik een verschrikkelijke serveerster was. Ik heb heel lang andere jobs gedaan om het hoofd boven water te houden, en ik was nergens goed in. Maar wel altijd opgewekt en enthousiast.» (lacht)
‘Great Expectations’ is te zien op Disney+.